যাযাবৰ

কোন কাৰ বাবে ৰৈ থাকে !

জীৱন,
প্ৰভাতী পখীৰ গান

চিনাকি বাটেদি গৈ থাকে
অচিন চিনাকি বাটৰুৱা
ৰৈ থাকে মাথোঁ
ৰাতিৰ কজলা পাহাৰ
শূণ্য কোঠাত উচুপে
শুভ কামনাৰ উপহাৰ

ময়ূৰ
২৩ এপ্ৰিল ,২০১৩

পোছাক

মোৰ জানো মন নেযায়
খুলি থওঁ এই
দুখৰ পোছাক?

গালে মুখে সানি লওঁ
জীৱনৰ ৰঙীণ আবিৰ !

মই যে নিৰূপায়

মোৰ নিসংগ পৃথিৱীত
এটাই মাথোঁ ঋতু
নাম যাৰ শীত

ময়ূৰ
২৮ এপ্ৰিল,২০১৩

অসংলগ্ন অনুবাদ

মেঘৰ চুবুৰিত
বাজিছে আজি
ৰাগ মেঘমল্লাৰ
আকাশৰ
চিপচিপ কান্দোন

এয়া কাৰ বিদায়ৰ দুখ

মোৰ পদূলিত গোন্ধাইছে
বিষণ্ণতাৰ খৰিকাজাঁই
বুকুৰ সজাঁত ধৰফৰায়
অচিন নীলা চৰাই

চকুৰ পতাত
নিস্তেজ উদাসীনতা
অনাথ হৈ উচুপিছে
আৰু এটা চালুকীয়া সন্ধ্যা

ময়ূৰ
২২ এপ্ৰিল ,২০১৩

স্তৱক

(১)
বুকুৰ উপত্যকাত
হাহাকাৰৰ নিস্তব্ধতা
বালিচৰত লাগি ৰয়
সুখৰ নাওঁ 
(২)
এনেদৰেই পাৰ হ'ল মোৰ
কতদিন কতৰাতি
শিতানত মৃত জোন
বুকুত ভাগৰুৱা বেলি

ময়ূৰ
২৭ এপ্ৰিল,২০১৩

নূপুৰ

বুকুৰ ভিতৰত
তোলৈয়ে ৰাখিছিলো
আছুতীয়াকৈ মৰমবোৰ

নেজানো
তই কেলে বুজি নেপালি

এতিয়া
পথাৰখনৰ সেওঁতা ফলা
চিকুণ বাটটোৰ কেঁকুৰিত
ৰাতি ৰাতি তোৰ নূপুৰ বাজে

চিতাজুইত হাত সেকি
মই শুনি থাকো
নূপুৰৰ ৰুণজুন

মানুহ এটাক মৰাশ কৰা
সেই ৰুণজুন

—ময়ূৰ
২০ নৱেম্বৰ,২০১০